شیپینگ اوردر (Shipping Order) یا دستور حمل‌ونقل یک سند مهم در زنجیره تأمین و لجستیک است که توسط فرستنده (صاحب کالا) به شرکت حمل‌ونقل یا حامل داده می‌شود. این سند حاوی اطلاعات کلیدی درباره کالا و شرایط حمل‌ونقل است و به‌عنوان دستورالعملی برای حمل‌ونقل و تحویل کالا عمل می‌کند. در زیر به جزئیات بیشتری در مورد اجزای مختلف یک شیپینگ اوردر می‌پردازیم:
- اطلاعات فرستنده و گیرنده:
- فرستنده: شامل نام، آدرس دقیق، شماره تماس و ایمیل فرستنده.
- گیرنده: شامل نام، آدرس دقیق، شماره تماس و ایمیل گیرنده.
- مقصد نهایی: آدرس دقیق مقصد نهایی کالا که می‌تواند شامل انبار، مرکز توزیع یا محل تحویل باشد.
- شرح کالا:
- نوع کالا: توصیف دقیق نوع کالا (مثل قطعات الکترونیکی، لباس، مواد غذایی).
- تعداد و حجم: تعداد واحدها و حجم کل کالا (مثلاً تعداد جعبه‌ها، پالت‌ها یا کانتینرها).
- وزن خالص و وزن ناخالص: وزن واقعی کالا و وزن کل شامل بسته‌بندی.
- شرایط حمل‌ونقل:
- روش حمل‌ونقل: نوع وسیله نقلیه (هوایی، دریایی، زمینی یا ریلی).
- نوع بسته‌بندی: جزئیات مربوط به بسته‌بندی (مثلاً بسته‌بندی ضد ضربه، بسته‌بندی یخچالی).
- زمانبندی تحویل: تاریخ و زمان بارگیری و تحویل کالا.
- نقطه تحویل: محل دقیق تحویل کالا (مثل بندر، فرودگاه، انبار مقصد).
- هزینه‌ها و پرداخت‌ها:
- هزینه‌های حمل‌ونقل: هزینه‌های مرتبط با حمل‌ونقل (مثل کرایه حمل، هزینه‌های بندری).
- بیمه: پوشش بیمه‌ای کالا در طول مسیر.
- مالیات و عوارض: هر نوع مالیات یا عوارض گمرکی که باید پرداخت شود.
- شرایط پرداخت: روش و شرایط پرداخت (مثل پیش‌پرداخت، پرداخت در مقصد).
- دستورالعمل‌های خاص:
- شرایط نگهداری: دستورالعمل‌های ویژه برای نگهداری کالا (مثل دما و رطوبت مورد نیاز).
- دستورالعمل‌های امنیتی: هرگونه دستورالعمل مربوط به امنیت کالا.
- نکات مهم: هر نوع نکته خاص که باید در نظر گرفته شود (مثل حساسیت به ضربه، حساسیت به نور).
شیپینگ اوردر نه تنها به‌عنوان یک دستورالعمل عملیاتی برای حمل‌ونقل استفاده می‌شود، بلکه به‌عنوان یک سند قانونی نیز عمل می‌کند که می‌تواند در مواردی مثل بیمه و گمرک مورد استفاده قرار گیرد.
دیدگاه شما چیست؟